1) استفاده از لوله‌های آکاردئونی برای دودکش (لوله وسایل گاز سوز) مناسب نیست.

زیرا بدنه این نوع دودکش‌ها استحکام کافی را ندارند و با گذشت زمان بر اثر حرارت و رطوبت احتمال سوراخ شدن شان وجود دارد.

همچنین به علت نبود نر و مادگی در این نوع لوله ها ، احتمال آب بندی شدن در محل اتصال با وسیله گاز سوز و خروجی دودکش ساختمان بطور کامل وجود ندارد به همین دلیل احتمال بازگشت گاز مونو اکسید کربن به داخل محیط زیاد است.

2)دریچه کولر در زمستان باید بسته باشد، زیرا کانال کولر به علت داشتن ارتفاع و قطر بیشتر نسبت به دودکش ساختمان، در عمل نقش دودکش معکوس را انجام می دهد.

این عمل به ویژه هنگامی که منافذ ورود هوا به داخل فضای مسکونی مسدود است راحت تر صورت می‌گیرد.

3)استفاده از شومینه به عنوان یک وسیله گرمایشی مناسب نیست، زیرا عمل احتراق در شومینه در محیطی باز صورت می‌گیرد یعنی درون محفظه نیست بنابراین انتشار محصولات احتراق شامل مونوکسید کربن و دی اکسید کربن در مقایسه با سایر وسایل گاز سوز با محفظه، بسیار بیشتر است.

از طرف دیگر به علت داشتن دریچه مسدود کننده دستی در شومینه، احتمال وقوع خطا و اشتباه زیاد است.

ناگفته نماند که اتلاف انرژی در شومینه بسیار زیاد و بازدهی آن بسیار پایین است.

4)خروج لوله‌های دودکش از پنجره یا دیواره‌های جانبی شیوه درستی نیست.

بطور کلی استفاده از دودکش‌هایی که از پنجره‌ها و دیواره‌های جانبی ساختمان‌ها خارج می‌شود، غیر اصولی و غیر استاندارد است و کارایی لازم را در تهویه محصولات احتراق ندارد و عموماً باید در استفاده از آنها اجتناب شود.

اما اگر نبود دریچه خروجی دودکش در محیط ناچار به خارج کردند لوله وسایل گاز سوز از پنجره شدید، حتما باید مطمئن باشید که لوله وسیله گاز سوز در هنگام استفاده داغ باشد زیرا با این آزمایش می توان مطمئن شد که گاز ناشی از احتراق از محیط خارج می شود.

5) استفاده از بخاری در حمام چه از نوع دودکش دار و چه بدون دودکش مناسب نیست.

زیرا اکسیژن موجود در حمام به خودی خود کم است بنابراین استفاده از بخاری در این محیط احتمال خفگی را به شدت بالا می برد.

همچنین استفاده از بخاری‌های بدون نیاز به دودکش در اتاق خواب نیز توصیه نمی شود، زیرا بخاری های بدون دودکش تنها برای محیط های باز تولید شده است.

همچنین توصیه می‌شود از نصب بخاری‌های زمینی دودکش دار در اتاق‌های با مساحت کمتر از 12 متر مربع پرهیز شود و در صورت نصب، هوای مورد نیاز بخاری از زیر درب اطاق تامین و تهویه شود.

6)بازرسی دوره ای خروجی دودکشها نکته بسیار مهمی است به خصوص برای ساختمان های نوساز این امر حیاتی است.

زیرا مسدود بودن دودکش سبب سوختن ناقص وسایل گازسوز و ایجاد گازهای خطرناک و مسموم کننده می‌شود که این امر باعث خفگی در اثر گازگرفتگی خواهد شد. بنابراین قبل از نصب بخاری یا آبگرمکن باید مسیر دودکش بررسی شود و از باز بودن آن اطمینان حاصل شود.

همچنین باید هرچند یکبار کلاهک دودکش‌های وسایل گازسوز بازرسی و چنانچه کلاهک آن افتاده باشد، در محل خود نصب شود.

کلاهک علاوه بر اینکه از نفوذ باران و برف و افتادن سایر اشیاء و ورود پرندگان بداخل دودکش جلوگیری می‌کند، در منظم سوختن وسیله گازسوز نیز موثر است.

لازم به ذکر است انتهای دودکش‌های توی کار، باید حداقل یک متر از سطح پشت بام بالاتر باشد.

7)لازم است که هوای کافی برای سوختن گاز به بخاری گاز سوز برسد.

وجود روزنه‌های زیر درها برای این منظور مفید خواهد بود.در صورتی که سوختن بخاری ناقص باشد و یا با شعله آبی نسوزد، باید آن را جدی گرفت، زیرا ممکن است این نقص ناشی از نرسیدن هوای کافی به بخاری باشد.

8)برای اتصال اجاق گاز و دستگاه‌هایی که استفاده از شیلنگ برای آنها مجاز است به سیستم لوله کشی باید از شیلنگ‌های لاستیکی تقویت شده که مخصوص گاز ساخته شده است و دارای استاندارد استفاده شود.

طول شیلنگ گاز نباید حداکثر از 120 سانتی متر بیشتر باشد، استفاده از شیلنگ‌های بلند برای رساندن گاز به نقاط مختلف منزل بسیار خطرناک است و باید از این کار خودداری کرد.

همچنین برای محکم کردن شیلنگ‌های گاز باید از بست‌های فلزی مناسب استفاده شود. شیلنگهای لاستیکی را هر چند وقت یکبار باید بازرسی کرد و در صورت مشاهده عیب و نقص و فرسودگی بلافاصله باید تعویض شود.

9)همانطور که در بالا اشاره شد استفاده از بخاری‌های بدون دودکش بر اساس استاندارد ایران در اتاق خواب، حمام و محیط‌ های بسته و کوچک ممنوع است.

10)در بالای پشت بام حتما باید کلاهک اچ نصب شود.

به طور کلی کلاهک H تنها کلاهک استاندارد وسایل گاز سوز است و برای وسایل گازسوز با راندمان حرارتی بالا مثل موتورخانه‌ها استفاده از کلاهک H الزامی و ضروری است.

11) قراردادن سر دودکش در داخل ظرف آب عمل نادرستی است که اخیرا توسط مصرف کنندگان وسایل گاز سوز مرسوم شده است در این حالت به هیچ عنوان محصولات حاصل از احتراق نه جذب آب شده و نه در آن حل می‌شود و با این عمل محصولات احتراق شامل مونوکسید کربن و دی اکسید کربن یا از طریق بخاری و یا از طریق دودکش در محیط پخش می‌شود که این عمل بسیار خطرناک است.

آرشیو مقالات